تجربه ASEAN از تئوری برابری قدرت خرید

ساخت وبلاگ

ما از تجزیه و تحلیل داده های پانل برای ارزیابی فرضیه نسبی قدرت خرید (PPP) از ده کشور عضو ASEAN بین سالهای 1973 تا 2015 استفاده کردیم. ما آزمون ریشه واحد پانل تقویت شده مقطعی را همانطور که توسط Pesaran پیشنهاد شده است ، گنجانیده ایم (J Appl Econ 22: 265-312 ، 2007). برای تجزیه و تحلیل همبستگی پانل ، ما از چهار وستلوند مبتنی بر اصلاح خطا (OXF Bull Econ Stat 69: 709-748 ، 2007) استفاده کردیم. آزمون های Westerlund (Oxf Bull Econ Stat 69: 709-748 ، 2007) به اندازه کافی کلی است که اجازه می دهد تا درجه بزرگی از ناهمگونی ، هم در رابطه با همگرایی بلند مدت و چه در پویایی کوتاه مدت ، و وابستگی در درون و همچنین در سراسرواحدهای مقطعی. برای بررسی استحکام نتایج ، ما بیشتر آزمایش ادغام به استثنای اندونزی و برونئی را تخمین زدیم. یافته ها از نتایج اولیه ما پشتیبانی می کند. علاوه بر این ، تمام نتایج به طرز چشمگیری از فرضیه نسبی PPP پشتیبانی می کند. در نتیجه ، مرجع پولی قادر به اجرای یک سیاست پولی خود تنظیم کننده خواهد بود. همچنین می تواند نرخ ارز را کنترل کند.

معرفی

بازرسی از برابری قدرت خرید (PPP) یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در چند دهه گذشته در اقتصاد بین المللی بوده است (Rogoff 1996 و تیلور و تیلور 2004). از تئوری PPP برای تعادل ارزش مقایسه ای ارزها با برآورد تعدیل استفاده می شود و برای مطابقت با قدرت خرید کشورها مورد نیاز نرخ ارز است.

ادبیات بررسی این فرضیه گسترده است. Froot and Rogoff (1995) ، Taylor and Sao (1998) ، O'Connell (1998) ، Anker (1999) و Breitung and Candelon (2005) پیشینه نظری و شواهد تجربی رابطه نرخ ارز PPP را ارائه داده اند. Froot و Rogoff (1995) دریافتند که نرخ واقعی ارز در افق های طولانی به اندازه کافی ثابت است. طبق گفته Froot و Rogoff (1995) ، فرضیه Balassa-Samuelson می تواند به عنوان یک مدل جایگزین در نظر گرفته شود. تیلور و سارنو (1998) دریافتند که نرخ ارز واقعی در بین G5 تنظیم شده است ، به این معنی که ظاهراً نرخ ارز به معنای بازگشت در دوره نرخ شناور است. O'Connell (1998) و Anker (1999) در صورت بررسی اثر پیاده روی تصادفی داده های پانل نرخ ارز واقعی ، بر کنترل وابستگی مقطعی تأکید کردند. Breitung و Candelon (2005) وقفه های ساختاری را در نظر گرفتند و دریافتند که فرضیه PPP در کشورهای آسیایی برگزار می شود ، که نرخ ارز انعطاف پذیر را تجربه کرده اند. در مقابل ، ارزهای آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین ، که برای مدت طولانی در رژیم مبهم هستند ، فرضیه PPP را در خود جای نمی دهند.

آزمایش ریشه واحد پانل در زمان های اخیر به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است تا ریشه واحد نرخ ارز واقعی را مشاهده کند. به عنوان مثال ، Fleissig و Strauss (2000) ، انگل (2000) ، وو و وو (2001) و سارنو و تیلور (2002) دریافتند که نرخ ارز واقعی از یک روند ثابت پیروی می کند. موراد (2016) از تست های ریشه واحد پنل نسل اول و نسل دوم استفاده کرد و دریافت که نرخ ارز بنگلادشی تاکا معناست. Banerjee (1999) ، Baltagi and Kao (2000) و Pedroni (2000 ، 2001) از چارچوب ادغام پانل حمایت کردند تا نتیجه گیری های دقیق اقتصادی را بدست آورند.

مقالات بسیار کمی PPP را در زمینه داده های مربوط به نرخ ارز آسیا کاوش کرده اند. کیم و همکاران. 2009 ابراز نگرانی از فرض PPP در کشورهای جنوب شرقی آسیا. تحقیقات مربوط به روابط PPP غیرخطی با استفاده از داده های جنوب شرقی آسیا توسط Aggarwal و همکاران انجام شد.(2000) ، Zurbruegg و Allsopp (2004) و وو و همکاران.(2004). یافته های آنها نشان می دهد که سرعت رد تهی ریشه واحد در مورد تحقیقات شکستن ساختاری بزرگتر است. Aggarwal و همکاران.(2000) دریافت که رابطه بین نرخ ارز و میزان قیمت دو کشور قوی تر است که ین ژاپن در مقایسه با سایر ارزهای مرجع به عنوان شماره در نظر گرفته شد. Zurbruegg و Allsopp (2004) دریافتند که نرخ ارز هنگ کنگ ، سنگاپور ، فیلیپین ، کره جنوبی ، ژاپن و مالزی ، به PPP بلند مدت همگرا شده است. آنها دفاع کردند که فرضیه PPP ممکن است در زمینه اندونزی و تایلند بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. وو و همکاران.(2004) از داده های ماهانه استفاده کرد و دریافت که نرخ واقعی ارز در بین کشورهای حوضه اقیانوس آرام متوسط است. بر خلاف نتایج به دست آمده از داده های ماهانه ، نویسندگان ضمن در نظر گرفتن داده های سه ماهه ، نتایج متفاوتی به دست آوردند. آنها فرضیه واحد را رد کردند که نرخ ارز واقعی فقط در تایلند ، فیلیپین و کره جنوبی از هشت کشور ، یعنی تایوان ، تایلند ، فیلیپین ، مالزی ، اندونزی ، سنگاپور ، ژاپن و کره جنوبی مستقر است. در آمار Zivot-Andrews.

با استفاده از تست ریشه واحد که توسط Kapetanios و همکاران ساخته شده است.(2003) برای یک ترمیم خودکار انتقال خودکار غیر خطی (ESTAR) جایگزین ثابت برای 11 نرخ ارز واقعی آسیا ، Liew et al.(2004) رابطه PPP را پیدا کرد. هنگامی که دلار آمریکا ارز شماره ای بود ، آنها دریافتند که دو سوم نرخ ارز واقعی ارزهای آسیای جنوب شرقی با فرآیندهای ثابت غیرخطی سازگار است. در مقابل ، هنگامی که ین ژاپنی به عنوان یک ارز شماره ای در نظر گرفته شد ، 60 ٪ از نرخ ارز واقعی میانگین بازگشت است. با توجه به یافته های آنها ، سطح قیمت در کشورهای آسیایی نسبت به سطح قیمت ژاپن سریعتر با سطح قیمت ایالات متحده تنظیم می شود.

چودری (2005) دریافت که برابری قدرت خرید عمومی (G-PPP) که در 4 کشور ASEAN (تایلند ، مالزی ، اندونزی و فیلیپین) برگزار شد. از طرف دیگر ، اوگاوا و کاوازاکی (2006) حقایق رابطه G-PPP را در مورد 5 کشور ASEAN (اندونزی ، مالزی ، فیلیپین ، سنگاپور و تایلند) و همچنین چین و کره یافتند. Ahn et al.(2006) همچنین ادامه G-PPP در سنگاپور ، اندونزی ، مالزی و تایلند و همچنین چهار اقتصاد شمال شرقی آسیا تایوان ، کره ، هنگ کنگ و ژاپن را مشخص کرد. چانگ و همکاران.(2012) یک آزمایش ریشه ساده و قدرتمند واحد غیرخطی را به کار برد و دریافت که PPP فقط از هشت کشور آسه آن ، یعنی کامبوج ، اندونزی ، لائوس ، مالزی ، فیلیپین ، سنگاپور ، تایلند و ویتنام ، اندونزی ، مالزی و تایلند را در اختیار اندونزی ، مالزی و تایلند قرار می دهد. و تنظیم به سمت PPP غیرخطی و نامتقارن بود. کارشناسی ارشد و همکاران.(2017) با در نظر گرفتن روش رگرسیون ریشه و quintile reot و quintile ، آزمایش های تجربی را برای فرضیه PPP در کشورهای آسیای شرقی انجام داد. آنها دریافتند که فرضیه PPP در چین ، ژاپن و کره جنوبی در نظر گرفته شده است. چن و هو (2018) نمونه ای از 178 کشور را در نظر گرفتند که دوره 2000 تا 2013 را پوشش می دهد و دریافتند که شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و PPP همبستگی مثبت دارند. آنها همچنین دریافتند که PPP دارای تأثیر نرخ ارز در سطح قیمت است. HA (2018) اعتبار فرضیه PPP را با تجزیه و تحلیل داده های پانل از نه کشور در جنوب شرقی آسیا ، یعنی ویتنام ، لائوس ، کامبوج ، تایلند ، میانمار ، مالزی ، سنگاپور ، اندونزی و فیلیپین بین ژانویه 1995 و فوریه 2017 ، بررسی کرد. شرایط دلار آمریکا و ین ژاپنی. PPP مطلق توسط آزمایش ریشه واحد پانل برای کشورهای جنوب شرقی آسیا رد شد. با این حال ، هنگامی که HA (2018) با توجه به وقفه های ساختاری در داده ها ، آزمایش ریشه واحد پانل را در بر گرفت ، دریافت که نظریه PPP به نظر می رسد در طی دوره ژوئیه 1997 تا آگوست 2008 ، یعنی پس از پایان بحران مالی آسیا در سال 1997 به پایان رسید. و قبل از شروع بحران مالی جهانی در سال 2008.

بیشتر مطالعات قبلی در مورد نظریه PPP متمرکز بر اقتصادهای ASEAN تکنیک های اقتصاد سنجی سری زمانی است. اشکال این تکنیک ها این است که آنها در برابر فرضیه جایگزین ، با انحراف بسیار مداوم از تعادل ، قدرت محدودی دارند. بنابراین ، این احتمال وجود دارد که ممکن است ابتکارات سیاست را گمراه کند. اگرچه برخی از مقالات رویکردهای داده پانل نسل اول را در خود جای داده اند ، اما چنین تکنیک هایی در حضور وابستگی مقطعی به خوبی کار نمی کنند. بسیاری از مطالعات قبلی ، برای موارد ، بهارومشاه و آریف (1997) ، وو و چن (1999) ، نتوانسته اند فرضیه تهی از عدم ادغام را حتی در مواردی که همبستگی به شدت توسط تئوری پیشنهاد شده است ، رد کنند. دلیل این امر این است که بیشتر تست های ادغام مبتنی بر باقیمانده ، هم در سری زمانی خالص و هم در پانل ها ، به پارامترهای بلند مدت نیاز دارند تا متغیرهای موجود در سطح آنها برابر با پارامترهای کوتاه مدت برای متغیرها در تفاوت های آنها باشد. این شکست می تواند باعث از بین رفتن قدرت قابل توجهی برای تست های ادغام مبتنی بر باقیمانده شود. برعکس ، وسترلوند (2007) چهار تست ادغام پانل جدید را بر اساس پویایی ساختاری و نه باقیمانده توسعه داد. بنابراین ، این آزمایشات محدودیت عاملی مشترک را تحمیل نمی کند.

ما هیچ مطالعه ای در مورد تئوری PPP در زمینه کشورهای عضو ASEAN که به چنین تست های ادغام پانل نسل دوم اعتماد داشتند ، پیدا نکردیم. بنابراین ، این مقاله سعی در بررسی اعتبار نظریه PPP در زمینه اقتصادهای آسه آن با استفاده از رویکردهای داده پانل نسل دوم است. از آنجا که نظریه PPP در مدت زمان کوتاهی خوب کار نمی کند ، ما در این مقاله تمام کشورهای عضو ASEAN را در نظر می گیریم (برونئی داروسالام ، کامبوج ، اندونزی ، لائو PDR ، مالزی ، میانمار ، فیلیپین ، سنگاپور ، تایلند و و وویتنام) و استفاده از داده های سالانه از سال 1973 تا 2015 استفاده شده است. داده ها از شاخص های توسعه جهانی (WDI) منتشر شده توسط بانک جهانی و آمار مالی بین المللی (IFS) منتشر شده توسط صندوق بین المللی پول بدست آمده است.

در بخش بعدی ، ما الگویی از نظریه PPP را توسعه داده و ارائه می دهیم. بخش سوم منابع داده و روشهای مورد استفاده در این مطالعه را ارائه می دهد. نتایج تجربی در بخش بعدی ارائه شده است و سرانجام ، بخش پنجم اظهارات نتیجه گیری را ارائه می دهد.

چارچوب نظری

مدل رگرسیون زیر غالباً در بررسی پاورقی فرضیه PPP نسبی 1 در نظر گرفته می شود:

مدرسه ی فارکس...
ما را در سایت مدرسه ی فارکس دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : ارسلان فرهادی بازدید : 45 تاريخ : چهارشنبه 10 خرداد 1402 ساعت: 10:43